ஆன்மா தேடினால் புலப்படுவது

57

அசையாது ஆயின் திசையெட்டும் ஏகும்
பசையற்றோர் பக்குவமாம் ஆன்மா - இசையிது
உட்கார்ந்த கட்டில் உலகமேவும் கட்கிலி
கொட்கும் கடைபிடிப்பார் கட்கு.

   பற்றறுத்தோர் அறியக்கூடியதான ஆன்மா எனும் மேன்மை, அசையாமல் எட்டுத்திக்கிலும் பரவக்கூடியது; அமர்ந்த இடத்திலிருந்து அனைத்துலகும் செல்லக்கூடியது; புலப்படாதது எனினும், தளராமல் தீர்மானத்தோடுத் தேடுவோருக்குத் தன்னைத் தெரியப்படுத்தும் (என்றான் எமன்).

---

பசை: பற்று, பந்தம்
பக்குவம்: தன்மை, முதிர்ச்சி, அறிவு, தகுதி
இசை: உண்மை, அறிவு, மேன்மை, புகழ்
கட்டில்: நிலையில்
கட்கிலி: புலப்படாதது, புலப்படாதவர், மறைந்திருப்பவர்
கொட்கும்: புலப்படுவது, வெளிப்படுவது (வெளிப்படுத்தும், புலப்படும்)
கடைபிடிப்பார்: முடிவைக் காணும் வரையில் உறுதியாகச் செயல்படுத்துவோர்

['..i feel within me a peace above all earthly dignities..' - william shakespeare ]

    "புலனடக்கி, புறத்தாக்கம் மறைந்து விட்ட நிலையில், மனிதம் தன்னறிவைத் தேடும் வாய்ப்பைப் பெறுகிறது" என்ற அஜாதசத்ரு, தொடர்ந்தான். "வாய்ப்பைப் பெறுவதனால் மட்டும் தன்னறிவை அடையமுடியாது. தீவிர முயற்சி வேண்டும். வேகம் வேண்டும். குறிக்கோள் வேண்டும். அலைவது போல் பாவனை காட்டும் ஆன்மாவை, அறிந்தே தீருவது என்ற உறுதி வேண்டும். சிலந்தி வலையைப் பார்த்திருப்பீர்கள் அல்லவா?"

"பார்த்திருக்கிறேன்" என்றார் ஞானி.

"எத்தனை பெரிதாக வலையைப் பின்னிப் பிணைந்திருந்தாலும், எங்கோ ஒரு மூலையில் பூச்சி சிக்கியதைச் சிலந்தி உணர்ந்து விடும். வலையின் குறுக்கும் நெடுக்கும் பயணித்து, சிக்கியப் பூச்சியை உண்டு முடிக்கும் வரை சிலந்தி ஓயாது. நம் மனம் சிலந்தி வலை போன்றது. நமக்குள் புதைந்தத் தன்னறிவு, வலையில் சிக்கியப் பூச்சி போன்றது. நாம் சிலந்தி போன்றவர்கள். அகத்தே சிக்கிய அறிவுப் பூச்சியைக் கண்டறிந்து ஞான விருந்து உண்பதே நமது இலக்கு, குறிக்கோள், பொறுப்பு ஆகும்" என்றான் மன்னன்.

ஞானி தலையாட்டினார். மன்னன் தொடர்ந்தான். "முழுமையான சுய அறிவு என்றால் என்னவென்று உங்களுக்கு இப்போது நான் சொல்கிறேன்" என்றான். ஞானி மறுபடியும் தலையாட்டினார்.

"தன்னறிவில் இருவகை உண்டு. நுட்பமான, குறுகிய, வரைக்குட்பட்டது ஒரு வகை. மற்றது, அறியவும் இயலாத அளவுக்கு நுட்பமான, தொடர்ந்து பரவும், எல்லையற்றது. நீங்கள் குறிப்பிட்ட ஐம்பொறிகள் நுட்பமானவை, மகத்தானவை, சக்தி வாய்ந்தவை; எனினும் அவற்றை அடக்கிச் சுருட்டிச் சாப்பிட்டு விரிந்து கொண்டே இருக்கும் அண்டவெளியோ அளவிட முடியாதது. எல்லையில்லாத மகத்துவம் கொண்டது. வெளியை முழுமையாக அறிய முடியாது, ஆயின், வெளியின் அம்சமான ஐம்பொறிகளைப் புரிந்து கொள்ள முடியும். வெளியின் அம்சமான ஐம்பொறிகளைப் பற்றிய அறிவில், வெளியைப் பற்றிய அறிவுக்கான வழிகள் அடங்கியுள்ளன. ஐம்பொறியின் அறிவை வைத்து வெளியைப் பற்றியத் தெளிவைப் பெறலாம். நமக்குள் இருக்கும் தன்னறிவு, ஐம்பொறிகள் போன்றது. நாம் அதைத் தேடி அறிந்தால் பரந்த ஆன்மாவைப் பற்றிய, முழுமையான சுய அறிவைப் பற்றிய, தெளிவைப் பெறலாம். முழுமையாக அடைய முடியாது எனினும், தன்னறிவைப் பெற்ற நிலையில் முழுமையான சுய அறிவை உணர முடியும். அதுவே ஞானம்" என்ற மன்னன் தொடர்ந்தான். "கேளுங்கள் ஞானியே! மெய்யறிவின் உண்மையான பொருள் "இது அல்ல" என்பதே. பரந்து விரிந்து கொண்டிருக்கும் அண்டம் போன்ற ஆன்மாவைக் குறிப்பிட்ட அடையாளத்தில் கட்டிவிட இயலாது. அது போல், தன்னறிவின் ஒவ்வொரு நிலையையும் "இது அல்ல" என்ற உணர்வோடு கடப்பதே முழுமையான சுய அறிவைப் பெறும் வழி" என்று முடித்தான்.

ஞானி தலையாட்டினார்.

    ப்ரகதாரண்யக உபனிஷதில் இடம்பெறும் அஜாதசத்ரு-பாலாகி உரையாடல் இத்துடன் நிறைவடைகிறது. ஒரே ஒரு மாறுதல் செய்திருக்கிறேன். உபனிஷதில் சிலந்தி ஆன்மாவுக்கு உவமையாக வருகிறது. எனக்கோ, சிலந்தி தன்னறிவைத் தேடும் மனிதனுக்குப் பொருத்தமாகத் தோன்றியது. மற்றபடி, கதைச்சுவைக்காக ஆங்காங்கே உரையாடலில் இட்டுக் கட்டியிருக்கிறேன். பொருளில் எங்கேனும் தவறு செய்திருந்தால் தெரிவித்து, மன்னிக்க வேண்டுகிறேன்.

மற்றக் கதையையும் முடித்துவிடுகிறேன்.

    ஆதிசங்கரர் குறவனிடம், "ஏய், உன்னைத்தான். உன்னைச்சுற்றி இருக்கும் இவை எல்லாவற்றையும் நகர்த்து. நீயும் எழுந்து ஒதுங்கி வழிவிடப்பா" என்றார்.

குறவன் இளித்தான். "ஹிஹி.. சாமியோவ். இதெல்லாம் என்னுதில்லிங்கோ. நானா கொண்டு வந்தேன்? இந்த ஓட்டை ஒடிசல் உசிருங்க எல்லாம் வழியில மானாவாரியா சேந்ததுங்கோ சாமி. நான் சொல்லியா எங்கூட வருதுங்க? நான் சொல்லியா என்னை விட்டுப் போவுதுக? ஏதோ வருது போவுதுங்க சாமியோவ். இதுங்களைப் போய் என்னுதுன்றீங்களே சாமி?" என்று, நாய் குரங்கு பூனைகளை விரட்டினான். அவை குரைத்தும் முறைத்தும் மெள்ளத் தம் வழியே சென்றன.

"சரியப்பா, நீயாவது எழுந்து ஒதுங்கு. குளித்து முடித்து வருகிறோம்; அதே சுத்தத்துடன் சிவபூஜைக்குப் போகணுமப்பா" என்றார் சங்கரர்.

பெரிதாகச் சிரித்தான் குறவன். "ஆவட்டுங்க சாமியோவ். நீயாவது எந்திரிச்சு ஒதுங்குன்றீங்களே, யாருங்க அந்த "நீ"? நானா? நான்றது இந்த ஒடம்பா, இல்லே இதுக்குள்ளாற இருக்குற ஆம்மாவா? உடம்பை எடுத்துட்டு ஒதுங்கிட்டா உள்ளாற ஆம்மா எங்கே போவுதுங்க சாமி? அங்கயே தானே நிக்குது? நின்னுகிட்டே எல்லா இடத்துலயும் வருதுலா? சுத்தம்ன்றீங்களே சாமி, ஹிஹிஹி, ஒடம்புக்குத் தானே சுத்தம்? ஒடம்பு ஒதுங்கினாலும் அதோ இதோ உதோனு ஒளியுற ஆம்மாக்கு ஏது சுத்தம் சாமி? அட, ஆம்மாவை விடுங்க சாமி. எம்மேலே பட்ட காத்து, வெயில், நெழல் தானே உங்கமேலயும் படுது?" என்று தலையைச் சொறிந்தான். "ஆவட்டும் சாமி. நீங்க நல்லா சுத்தமா காவி கட்டியிருக்கிற சாமிங்கோ. உங்க கூட எட்டுபத்து ஆசாமிங்கோ. ஆவட்டும். எல்லாரும் சுத்தமா போங்க சாமி, நான் இதா எந்திரிச்சு ஒதுங்குறேன்" என்றபடி, குறவன் பலத்தக் கொட்டாவியுடன் எழ முனைந்தான்.

சங்கரருக்குப் பொறி தட்டியது. "ஐயா, யாரய்யா நீ? உனக்கிருக்கும் அறிவு எனக்கில்லையே?!" என வருந்திக் குறவனின் காலில் விழுந்தார்.

    இரண்டு கதைகளுக்கும் பொதுவான கரு உண்டு. தன்னறிவைப் பெற வேண்டிய தேவையின் தீவிர வெளிப்பாடு. தன்னறிவைப் பிறர் மேன்மைக்குப் பயன்படுத்தும் பக்குவம். ஆன்மாவைப் பற்றியத் தேடல்.

    இருவரின் தேடலுக்கும் தனிப்பட்ட உந்துதல்கள் உண்டு. அஜாதசத்ரு-பாலாகி கதையில் தன்னறிவைத் தேடியது யார்? அரசனா, ஆண்டியா? சற்றுச் சிந்தித்தால் மறைந்திருந்த வியப்பான உண்மை தெரியும். சங்கரரின் கதைக்கு வருவோம். அவருடைய அத்வைத சிந்தனைகளின் ஆணிவேர் இந்தக் கதையே என்பார்கள். குறவனாக வந்து சங்கரருக்கு வேதங்களையும் தத்துவங்களையும் போதித்தவர் சிவன் என்று கதை தொடர்வது, சாதாரணம். விளைவான சங்கரரின் அத்வைத சிந்தனைகள், அசாதாரணம். விதையானத் தன்னறிவுத் தேடலோ, மகத்துவம். சங்கரரின் மனதில் அதை விதைத்த உந்துதல்? அங்கே தான் பிரமிக்க வைக்கிறது. தன்னறிவுத் தீப்பொறி? (சங்கரரின் உந்துதலை விளக்க ஒரு சுவாரசியமான முன்கதையும் உண்டு).

    ஆன்மாவை அறிய முடியுமா? தன்னறிவு பெற முடியுமா? இந்தக் கேள்விகள் இவர்களைப் போல் என்னையும் வாட்டியுள்ளன, வாட்டுவன. ஒரே ஒரு வேறுபாடு. இவர்கள் கேள்விக்குப் பதிலையும் தேடி, விடாமல் முயன்று, உறுதியோடு நின்று கண்டறிந்தார்கள். நான் கேள்வி கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறேன். ஒரு அஜாவோ குறவனோ கண்ணெதிரில் வந்தாலும் ஹலோ சொல்லாமல் ஒதுங்கிப் போவேன். பத்து வருடம் பொறுத்து வந்தால், இன்னும் கேள்வி கேட்டுக் கொண்டிருப்பேன். தேடினால் தானே பதில் கிடைக்க வாய்ப்புண்டு? தேடும் எண்ணம் எனக்குப் பிடித்திருக்கிறதே தவிர, தேடும் செயல் அல்ல.

    ஆன்மாவை விடுங்கள். சூட்சுமம். விளக்க முடிகிற வாழ்வை, கண்ணுக்குப் புலப்படுகிற சாதாரண வாழ்வை, பத்தாங்கிளாஸ் அறிவுக்குட்பட்ட காரண-காரிய வாழ்வை, எனக்கும் பிறருக்கும் பயனுள்ளவாறு மாற்றியமைக்கும் எண்ணம் அடிக்கடி வரும். ஆனால், ஆயிரம் நொண்டிச் சாக்குகளைத் தேடிக் கண்டுபிடிக்கும் மனம். செயலில் இறங்க மாட்டேன். நொண்டிச் சாக்கு கிடைக்காவிட்டாலும் சோம்பித் திரிவேன். மாறுதல் பழம் தானாகத் தலையில் விழக் காத்திருப்பேன். போலிச் சமாதானம் செய்து கொள்ள அனுமதிக்கும் மனதை, செயலில் தீவிரம் காட்ட அனுமதிக்க மறுக்கிறேன். எண்ணத்திலேயே வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறேன். என்னைப் போல் எத்தனை பேர் இங்கே?

['..நாடினேன் தந்தது, வாசலில் நின்றது, வாழ வா என்றது, தேடினேன் வந்தது..' - கண்ணதாசன் ]

    "ஆன்மாவை அறிய வேண்டுமா என்ற கேள்வியில் பெரும்பாலான மானிடம், தம் வாழ்நாளைக் கழிக்கிறது. ஆன்மாவைப் பற்றிய அறிவு, மேன்மைக்கான அறிவு. சாதாரண வாழ்வில் சுகம் காணும் சாதாரண மானிடம், ஆன்மாவைப் பற்றிக் கவலைப்படுவதில்லை. கண்ணுக்குத் தெரியாத ஆன்மாவை விட கண்ணுக்குத் தெரிகிற இன்பமும் நன்மையும் பிணியும் துயரும், அவர்கள் மனதையும் அறிவையும் ஆட்கொள்கின்றன. தன்னறிவைப் பெறத் தயங்குவோர் பிறருக்கு நன்மை ஏற்படும் விதத்தில் வாழ முடியாமல் போவது மட்டுமல்ல, தங்களுடைய வாழ்விலும் குறிப்பிடத்தக்க நல்ல மாற்றங்களைச் செய்ய முடியாமல் போவார்கள். பிணியில் வாடுவார்கள். பிணியில் வாடுவது தெரிந்தும் தொடர்ந்து அதையே பற்றியிருப்பார்கள்" என்றான் எமன்.

   எமன் பிணி என்றது உடற்பிணி மட்டுமல்ல என்பதை உணர்ந்த நசிகேதன், "நீங்கள் சொல்வது புரிகிறது. எனினும், சாதாரண மனிதம் அசாதாரண ஆன்மாவை அறிய முற்படுவதே சோதனையான முரணல்லவா?" என்று கேட்டான்.

   "ஆம் நசிகேதா. அதனால்தான் தன்னறிவு எளிதில் கிடைப்பதில்லை. சாதாரண மனிதம் அதைப் பற்றி அறிந்து கொள்ள இயலாது போகிறது. தீச்செயல் புரிவோர் தொடர்ந்து தீச்செயல் புரிவார்கள். அறியாமையில் உழல்வோர் தங்கள் பரிதாப நிலையை அறிந்து கொள்ளாமலே வாழ்ந்து மடிகிறார்கள். ஏற்கனவே மலிந்த அவர்களின் வாழ்வு, ஆன்மாவை அறியாததனால் இன்னும் குறைந்துவிடப் போவதில்லை. எனினும், தங்களின் முழுச் சக்தியையும் உணர முடியாமலே மடிகிறார்கள். வேதனைக்குரியது. அவர்களின் செயல், திகட்டாத அறுசுவை விருந்தை உண்ண மறுத்துக் கட்டிவைக்கும் புலனின்பக்காரர்களின் செயலை ஒத்தது.

   ஆன்மாவை அறியத்தான் வேண்டுமா என்ற எண்ணம், ஒருமை அறியாது இருமைகளைப் பேணுவோரின் மனநிலை. இவர்களை எப்படி அடையாளம் காண்பது? 'இந்தக் கணத்திலிருந்து மாறினேன்' என்பார்கள், எனினும் சொல்லி முடித்த சில நாழிகையில் பழைய செய்கையைத் தொடர்வார்கள். தங்களின் பரிதாப நிலைக்குச் சமாதானமாக, 'நான் மாறப்போவதில்லை, இது என் குணம், என் விதி' என்பார்கள். இவர்களுக்குத் தன்னறிவு கிடைத்து என்ன ஆகப்போகிறது என்ற உன் கேள்வி முறையானதே. தன்னறிவு அவர்கள் வீட்டுக் கதவை உடைத்து வந்தாலும் உறங்கும் வகையினர். அவர்களுக்கு மருந்தும் பிணியாகிறது.

   தன்னறிவைத் தேடும் ஒரு சிலர் தனக்கும் பிறருக்கும் மேன்மையுண்டாகும் விதத்தில் நடக்கிறார்கள். தன்னறிவு பெற்றவர்களால், சாதாரணரின் வாழ்வில் சிறு அளவிலாவது முன்னேற்றம் ஏற்படுகிறது. அந்தப் பாதிப்பினால் பின்னொரு நாளில் அவரோ அவர் சந்ததியோ தன்னறிவைத் தேடுகிறார்கள். பின்னொரு நாளில் ஆன்மாவைத் தேட வைக்கும் உந்துதல் அவருள்ளேயும் வெளியேயும் அடங்கியிருக்கிறது. அதுவே ஆன்மாவின் தன்மையாகும்.

   ஒரு உடலுக்குள் அடைபட்டிருந்தாலும், ஆன்மா உலகங்களெங்கும் பரவக்கூடியது. உன் உடலின் ஆன்ம சக்தி உனக்குப் பிறகு உன் சந்ததிகளுக்குச் செல்லக்கூடியது. உன் ஆன்ம சக்தியின் விளைவு உன்னுடன் இருக்கும், இருக்கப் போகும், இன்னும் பலரால் அனுபவிக்கக் கூடியது. நமக்குள் அடைபட்டிருக்கும் ஆன்மா பரந்த ஆன்மாவுடன் நாமறியாமலே தொடர்பு வைத்துக் கொண்டேயிருப்பதால், ஆன்மா எங்கேயும் எப்போதும் இருப்பதாகத் தோன்றுகிறது. தன்னையறிவதால், பரந்த ஆன்மாவையும் அறியலாம்.

   ஆன்மாவை அறிய முற்படுவோர் இருமைகளை அறிந்து இயங்கும் பக்குவம் பெற வேண்டும். அந்தப் பக்குவம் பெற்றவருக்கே ஆன்மாவைத் தேடும் உந்துதல் பிறக்கிறது. ஆன்மாவைத் தேடி அறியத் தேவையான உறுதியும் தீவிரமும் வளர்கிறது. இருமைகளின் பிடியிலே சிக்கியிருப்போருக்கு தன்னறிவுப் பாதை தெரிவதில்லை. அப்படித் தெரிந்தாலும், அவர்களின் மன உறுதியும் தீவிரமும் வெள்ளத்தில் சிக்கிய மரத்துண்டு போல் நிலையில்லாது போகிறது. சுய முன்னேற்றத்துக்கான எந்தச் செயலையும் தொடங்காது தடுமாறுகிறார்கள். முடிவில் விதி என்று ஓய்கிறார்கள்" என்றான் எமன்.

   "அப்படியென்றால் ஆன்மா புலப்படும் என்கிறீர்களா?" என்று கேட்டான் நசிகேதன்.

   "நிச்சயமாக. ஒருமையில் மனதை செலுத்தி, தன்னறிவைத் தேடும் முயற்சியில் தீவிரமும் உறுதியும் கடைபிடித்தால் அவர்களுக்கு ஆன்மா புலப்படும்" என்றான் எமன். "புலப்படத்தானே பரந்திருக்கிறது ஆன்மா? அறிவாரற்றுப் போனால் அது ஆன்மாவின் தவறல்ல, கவலையுமல்ல. 'அறிவார் நின்று அறிவார், அறியார் நாளை வருவார்' என்று காலங்காலமாக அறியப்பட காத்திருக்கிறது ஆன்மா. மேலும் சொல்கிறேன் கேள்" என்றான் எமன்.►