ஆன்மா சேருமிடம்

86

அருவி லரியுங் கருவிற் சரியு
முருவி லிரியு மிருந்து - சுருளும்
நுருவி னொருமை புரிந்தா ரிருப்பார்
திருவிற் துரியந் தெரிந்து.

   (உடலைப் பிரிந்த ஆன்மா) அணுவாக அண்டத்தில் திரிகிறது; சில நேரம் அறுந்து இன்னொரு கருவில் விழுந்து உடலில் தங்குகிறது; தங்கினாலும் உடலிலிருந்து வெளியேறுகிறது. பூ காயாகிக் காய் கனியாகி வெடித்து விதை பரவி முளைத்து மீண்டும் பூப்பது போன்ற பிறப்பிறப்பின் சுழற்சி, உண்மையில் ஒருமையே என்று புரிந்தவர்கள் அமைதியும் தன்னறிவும் பெற்று வாழ்வார்கள்

---

அருவில்: அணுவில், அணுவாக
அரியும்: உலவும், பிரியும், தனிப்படும்
கருவில்: கருப்பையில்
சரியும்: விழும், தங்கும்
உருவில்: உடலில்
இருந்து: தங்கி
இரியும்: பிரியும், பறக்கும், வெளியேறும்
சுருளும்: சுற்றும், சுழலும்
நுருவின்: காய் பழுத்து வெடித்துப் பிஞ்சாவதை, பயிரறுத்துத் தளிர் தோன்றுவதை (நுரு)
ஒருமை: ஒன்றிலடங்குவது
திருவில்: அமைதி நிலையில்
துரியம்: தன்னறிவு தோன்றும் யோகநிலை, மேன்மை, கடவுள்


    நசிகேதன் தொடர்ந்தான். "அன்பர்களே! 'இறந்த பின் நிகழ்வதென்ன? உயிர் எங்கே போகிறது? ஆன்மாவுக்கு என்ன ஆகிறது' என்று பல கேள்விகள் கேட்டீர்கள். என் ஆசானிடமிருந்து நான் அறிந்ததை உங்களுக்குச் சொல்கிறேன்.

இறந்தக் கணத்தில் உயிரெனும் மூச்சுக்காற்று அடங்குகிறது. ஆன்மா உடலிலிருந்துப் பிரிகிறது. உடலிலிருந்துப் பிரிந்த ஆன்மா அண்டத்தில் அணுவாகிறது. சிற்றலை பேரலை எனும் உதாரணங்களை முன்பு சொன்னேனல்லவா? வலிமையான சிற்றலை பேரலையோடு சேர்ந்து இன்னும் வலிமையானப் பேரலையாவது போல ஆன்மா பேரான்மாவின் தேடலில் ஈடுபட்டுச் சேர்கிறது. சில நேரம் பேரலை அடங்குவது போலவே, அணுவிலிருந்து பிரிந்த ஆன்மா மீண்டும் இன்னொரு கருவில் விழுகிறது. கருவில் சேர்ந்த ஆன்மா மீண்டும் பிறவியின் பாதையில் பயணம் செய்கிறது. ஆன்மா அங்கேனும் தொடர்ந்து தங்கியிருக்கிறதா என்றால் இல்லை. தங்குவதில்லை. மீண்டும் உடலிலிருந்து வெளியேறி அண்டத்தில் கலக்கிறது. இந்த சுழற்சி இயல்பானது. பிறப்பும் இறப்பும் வெவ்வேறாகத் தோன்றினாலும் ஒன்றே. எது தொடக்கம் எது முடிவு என்று அறியவியலாத சுழற்சி.

பயிரறுந்து மீண்டும் தளிராவதை நுருவென்கிறோம். பிறப்பிறப்பும் நுருவே. இந்த உண்மையை உணருவீர். முற்றிலும் உணர்ந்தால் பிறப்பு இறப்பு எனும் பேதங்களைத் துறப்போம். இறப்பினால் துக்கமுமில்லை, பிறப்பினால் மகிழ்ச்சியுமில்லை.

ஒரு மரணத்திலிருந்து இன்னொரு மரணத்திற்கானப் பயணத்தில் இளப்பாறத் தங்கும் நிழல் போன்றது பிறப்பு. ஒரு மரணத்திலிருந்து இன்னொரு மரணத்திற்கானப் பயணமெனில், எந்த மரணத்துக்காக அஞ்சுவது? அழுவது? ஆர்ப்பரிப்பது? ஒரு மரணத்திலிருந்து இன்னொரு மரணத்துக்கான பயணமெனில், எந்த மரணத்தைத் தொடர்ந்து சொர்க்கம் வரும்? நரகம் வரும்? எந்த சொர்க்கத்துக்காக வேள்விகள் செய்வது? எந்த நரகத்தைத் தவிர்க்க வேள்விகள் செய்வது?

இந்த உண்மையை ஆழ்ந்து அறிந்தோமானால் மரணத்துக்கு அஞ்ச மாட்டோம். அஞ்சிக் கண்மூட மாட்டோம். பாவ புண்ணிய சொர்க்க நரக நாடகங்களில் பங்குபெற மாட்டோம். இளைப்பாறக் கிடைத்த நிழலின் பெருமையை உணர்ந்து நடக்கப் பழகுவோம். நம்முள் புதைந்திருக்கும் மெய்யறிவானத் தன்னறிவைத் தேடத் தொடங்குவோம்.

ஒளி வீசுகிறது. வீசுகிற ஒளியில் வந்து விழுகிற பொருட்களைப் பற்றி ஒளிக்குத் தெரியாது. ஒளியில் விழும் தருணத்தில் பொருளின் தன்மை புலப்படுகிறது. அழகை மேலும் அழகாக்குகிறது. அல்லது அழுக்கை இன்னும் அழுக்காக்கிக் காட்டுகிறது. ஒளியைக் கடந்ததும் பொருள் புலப்படுவதில்லை. அழகையோ அழுக்கையோ அறிய முடிந்த அந்தக்கணத்தில் ஒளியையும் சேர்த்தே அறிந்தோம். ஆன்மா ஒளியைப் போன்றது. நம் குணங்களின் அழகையோ அழுக்கையோ அறியச் செய்கிறது. ஒளியிலிருந்து விலகுமுன் அழுக்கையகற்றுவோம்" என்றான்.

சற்று இளைப்பாறினான். பிறகு அவையோரை நோக்கி, "உங்களுக்கு அச்சம் தருவது தீயா, நீரா?" என்று கேட்டான்.

"இதில் என்ன சந்தேகம்? தீயே அச்சமூட்டுவதாகும்" என்றனர் அவையினர்.

நசிகேதன், "உண்மை. தீ அச்சமூட்டுவதாகும். அண்டத்தில் தீயின் அணுக்கள் பரவியிருக்கின்றன. அண்டத்தில் நீரின் அணுக்களும் பரவியிருக்கின்றன. தீ வெளிப்படையாக எரிந்து கொண்டேயிருப்பதில்லை. ஒரு கணத்தின் உரசலில் தீயை அறிய முடிகிறது. தீயை அறிய முடிவதால் மட்டுமே தீயின் தன்மையை உணர முடிகிறது. நீர் வெளிப்படையாகக் கண்ணுக்குத் தெரிந்தே இருப்பது. இரண்டின் தன்மைகளையும் நன்கு அறிவோம். எனினும், கண்ணுக்குத் தெரிந்த நீருக்கு நாம் அஞ்சுவதில்லை; கண்ணுக்குப் புலப்படாதத் தீயைக் கண்டு அஞ்சுகிறோம். கண்ணுக்குப் புலப்படாத தீ, கண்ணுக்குப் புலப்படும் நீரில் அடங்கி ஒடுங்கும் என்பது தெரிந்திருந்தும் நம் மனம் கண்ணுக்குப் புலப்படாததை எண்ணிச் சஞ்சலபடுகிறது. இந்த உண்மையை உணர்ந்தக் கணமே அச்சம் அழிந்துவிடும். அறிவு தெளிந்துவிடும்.

பிறப்பு இறப்பு, மகிழ்ச்சி துக்கம், செல்வம் வறுமை, ஒளி இருள், தீ நீர் என்று உலகில் எத்தனையோ வகை இருமைகளைக் காணலாம். அவை ஒருமையின் வெளிப்பாடுகளே என்று உணர்ந்தக் கணத்தில் உள்ளத்தில் பெரும் அமைதிக்கான வழி உண்டாகிறது. அந்த அமைதியைத் தொடர்ந்து வளர்த்தால் தன்னறிவு எனும் மேன்மையை அடையலாம்" என்றான்.

அவையில் அமைதி. நசிகேதனின் கருத்துக்கள் அவையோர் மனதில் பதியத் தொடங்கின.►