வெந்த பருப்பு

    கடோபனிஷதத்தில் நசிகேதனின் இரண்டாவது வரம் பற்றியப் பாடல்களில் சடங்குகளும் இனக்குறிப்புகளும் நிறைய வருகின்றன. அவற்றைத் தவிர்த்திருக்கிறேன் அல்லது குறைத்திருக்கிறேன். சில இடங்களில் விவரங்களை மாற்றியிருக்கிறேன்.

    இது குறித்து எனக்கு மின்னஞ்சல் அனுப்பி அறிவுரை சொன்ன அன்பர்களுக்கு நன்றி. இங்கே என் கருத்துக்கள் சிலவற்றைச் சொல்ல விரும்புகிறேன். முந்தைய பாடலின் பின் குறிப்பாகவோ பின்னூட்டமாகவோ எழுதியிருந்தால், பாடலுக்கு ஒரு திசைதிருப்பலாகப் போய்விடுமோ என்று அஞ்சி, தனிப்பதிவாக எழுதுகிறேன்.

    சடங்கு மற்றும் இன விவரப் பாடல்களைக் கடோவின் பிற்சேர்க்கை என்று நான் எண்ணினாலும், இது வடமொழி நூல் பற்றிய ஆய்வல்லாததால் அதுபற்றிய என் கருத்துக்களை எழுத விரும்பவில்லை. நசிகேத வெண்பாவில் வடமொழி நூலின் அடிப்படைக் கருத்தை, என் பார்வையில் சொல்ல முற்பட்டிருக்கிறேன். மூலத்தைச் சிதைக்கவோ, தார்மீகப் பிரசாரமாகவோ, சமூகமாற்றக் கொள்கையுடனோ, வேறெந்த புதைந்த எண்ணத்தோடோ எழுதவில்லை.

    எதற்காக எழுதுகிறேன்? இன்றைக்கும் புதுமையாகத் தோன்றும் கருத்துக்கள் உள்ளப் பழம்பெரும் நூலான கடோவின் கனமான ஆழ்ந்த சிந்தனைகளை உருவாக்கும் அறிவு, எள்ளளவும் எனக்கில்லை. உள்ளதை உரைக்கவே திண்டாடுகிறேன் என்பதும் உண்மை. கடோவைத் தழுவி எழுதப்பட்டு வரும் நூலானாலும், என்னளவில், நசிகேத வெண்பா மனிதநேயம் பற்றியத் தமிழ் நூல். ஒரு சிறப்பான வடமொழி நூல், மொழியின் தொன்மை காரணமாகத் தமிழில் படிக்க முடியாமல் போவதைத் தடுக்க, முடிந்தவரை பா வடிவில் கொடுக்க, முயற்சி செய்யலாமென்று தோன்றியதால் எழுதுகிறேன். பொழுதும் போகவும் ஒரு உருப்படியான வழி. சடங்குகளையும் இன விவரங்களையும் குறைத்ததற்கும் சில இடங்களில் நீக்கியதற்கும் காரணம், இக்காலத்துக்கு ஏற்ற வகையில் பரவலான படிப்புக்கு ஏதுவாகும் என்று நினைத்ததால். மேலும், அவ்விவரங்கள் படிப்பவரை நூலின் மையத்திலிருந்து விலக்கி நடத்துவதாக நான் தீவிரமாக நம்புகிறேன். என் நம்பிக்கைகள், என் அறிவின் நிறைகுறைகளைக் காட்டும் என்பதையும் உணர்கிறேன். மற்றபடி, அவரவர் நம்பிக்கைகளை மதிக்கிறேன்.

    'பலன் மட்டும் நிஜம், அதைக் கொடுக்கும் சடங்கு கண்மூடித்தனமோ?' என்ற கேள்விக்கு ஏற்ற பதில் இப்போது எனக்குத் தோன்றவில்லை (நல்ல கேள்வி!). 'தூக்கமும் தியானமும் கூடத் கண்மூடித்தனம் தான்' என்ற சுவையான முரணைச் சுட்டியதற்கும் நன்றி. அருமையான பார்வை. இதற்கான என் கருத்தை பின் பாடல்களில் விளக்கமாக எழுதுகிறேன். முன்பாடல்களில் அஜாதசத்ரு-பாலாகி உரையாடலை எழுதி, இதற்கு ஒரு சிந்தனைத் தளத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கிறேன். துயில் பலவகையானது என்றான் அஜாதசத்ரு. தியானமும் துயிலே. சாதாரணமாக உறங்கும் ஒருவனை வைத்து ஆன்மீகத் தேடலை, தன்னறிவை, மரணத்துக்கப்பாற்பட்டப் பயணத்தை அறிய முயல்வதாகச் சொன்னான் அஜாதசத்ரு. அவன் சொன்ன வழி, தீவிரத் தியானமே என்பது இந்நேரம் புரிந்திருக்கும். அறிவு மழுங்கிய நிலையில் செய்யப்படும் சுளிக்கத்தக்கச் செயல்களை விவரிக்கும் ஒரு சொல்லாக வழங்கப்பட்டாலும், கண்மூடித்தனம் என்பது ஒரு விசை. விசையை இயக்கினால் இயங்குவது யாதென்பதையும் நாமே தீர்மானிக்க வேண்டும். தன்னறிவுக்கு ஓய்வு கொடுப்பதும் கண்மூடித்தனமே எனினும், ஓய்வு தன்னறிவை வளர்க்கவே என்றான் அஜா. தன்னறிவுக்கு நிரந்தர ஓய்வு உண்டா? ஓயுமானால் அதன் இருப்பிடம் (resting place) யாது? ஓய்வு துயிலென்றால், எந்த வகைத் துயில்? இந்தச் சிந்தனைத் தளத்திற்குத் திரும்பவும் வருவோம்.

    நானறியாத ஆழ்ந்த வேத விவரங்களும் கருத்துக்களும் கொடுத்து, மதநூல் எழுதும் முறை பற்றி அறிவுரை வழங்கியதற்கு மீண்டும் நன்றி. எழுத்துக்கு வழிகாட்டியாக அவற்றைக் கருதுகிறேன். அதே நேரம், இந்த நசிகேத வெண்பா மதநூல் அல்ல என்பதையும் தெளிவாகச் சொல்லிவிடுகிறேன். இது கடோவின் 1:1 மொழிபெயர்ப்பும் அல்ல (அதனால் சில சுதந்திரங்களை எடுக்க முடிகிறது :). உபனிஷதுகளின் மொத்தக் குத்தகைக்காரர் போல் வந்திருக்கும் கருத்துக்களுக்குப் பதில் சொல்லிப் பயனில்லை என்று நினைத்தாலும், சாதாரண இரட்டைநிலைக்கு மேலான ஆழமான பதிலைச் சொல்லத் தெரியவில்லை.

    மற்றபடி, பொதுவில் கருத்திட அழைக்கிறேன். அதனால் படிக்கும் ஏனையரும் தத்தம் கருத்துக்களைப் பகிர முடியும். திரு.காஸ்யபன் சொல்லியிருப்பது போல் தத்துவ விவாத விளக்கங்களுக்காக முழுமையாக எழுதப்பட்ட நூல் கடோபனிஷது. தத்துவங்களைப் புரிந்து கொள்ள அறிவில் முதிர்ச்சி வேண்டும்; விவாதிக்கவோ, தெளிவும் முதிர்ச்சியும் (நேரமும்) இன்னும் அதிகம் வேண்டும். இங்கே வரும் பின்னூட்டங்கள் பலவும் மிக நுண்மையாக இருப்பதாக நினைக்கிறேன். நிறைய பின்னூட்டங்கள் சிந்தனையைத் தூண்டுவதாக நினைக்கிறேன். தத்துவ விவாதத்தில் கவர்ச்சி இல்லை (குறிப்பாக நசிகேத வெண்பா :), திருப்பமில்லை. தத்துவ விவாதம், வெறும் வெந்த பருப்பைச் சுவைப்பது போன்றது. வாய்க்குள் இட்டப் பருப்பில் பச்சை மிளகாய், உப்பு, ஜீரகம், மிளகு, சிறு வெங்காயம், பூண்டு, இஞ்சி, நெய், ஏலக்காய், கருவேப்பிலை என்று பலவிதச் சுவைக்கூட்டிகளை மனம் கற்பனை செய்து சேர்க்கும் பொழுது, நாவில் சுவையுண்டாகி வெறும் பருப்பும் பெரு விருப்பாகிவிடுகிறது. சுவைக்கூட்டிகளாக விளங்கும் பின்னூட்டங்கள் நசிகேத வெண்பாவையும் ரசிக்க வைக்கின்றன (மிக நன்றி!). முடிந்தவரைப் பொதுவில் பின்னூட்டமிட நட்புடன் மீண்டும் அழைக்கிறேன்.

    இரண்டாம் வர உரையாடலில் கடோபனிஷத நூலின் சாரம் அடங்கியிருக்கிறது. பிற பகுதிகள் மரணம், உயிரின் பயணம் போன்ற கனமானக் கருத்துக்களைத் தொட்டாலும், இரண்டாம் வரத்தில் விவரிக்கப்பட்டிருக்கும் 'நல்லொழுக்கமும் உள்ளுக்குள் உறையும் தீயுமே மேன்மைக்கு வழிகாட்டிகள்' என்ற கருத்து, மீண்டும் மீண்டும் பல விதங்களில் வலியுறுத்தப்படுகிறது. இரண்டாம் வர உரையாடல், வரும் பகுதிகளின் முன்னோட்டம் என்று எழுதி முடிக்கிறேன். (தொடர்ந்து படிக்க வேண்டுகிறேன் :)

    மூன்றாம் வரப்பாடல் அடுத்த பதிவில்.►