சொர்க்கத்தின் திறவுகோல்

82

பிறப்பிற் திறக்கும் புறத்தே தறிக்கும்
உறக்கம் வரைக்கும் உறுப்பு - புறத்தே
கறங்குங் கரண மிறுக்குந் துறவே
துறக்கந் திறக்குந் துறப்பு.

   பிறந்தக் கணத்தில் இயங்கத் தொடங்கும் புலன்கள், இறக்கும் வரையிலும் புறத்தையே இயல்பாக நாடுகின்றன. அத்தகையப் புறச் சுழற்சியினின்று மனதை விடுவிக்கும் ஒழுக்க நெறியே சொர்க்கம் எனும் பேரின்பத்தின் திறவுகோல் (என்றான் நசிகேதன்).

---

தறிக்கும்: நிலையின்றித் தாவும்
உறக்கம்: மரணம்
உறுப்பு: ஐம்பொறிக்கு ஆகி வந்தது
கறங்கும்: சுழலும்
கரணம்: மனம்
இறுக்கும்: நிலைப்படுத்திக் கட்டும்
துறக்கம்: சொர்க்கம்
துறப்பு: திறவுகோல்


    நசிகேதன் சொன்னதைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்த ஒருவர் எழுந்து, "உள்தூய்மையை வளர்ப்பது எது, வளர்க்க விடாமல் தடுப்பது எது?" என்றார்.

அவையிலிருந்த இன்னொருவர் குறுக்கிட்டு, "அதான் அழகாகச் சொன்னாரே ஐயா. உள்தூய்மையை வளர விடாமல் தடுப்பவை நம் புலன்கள் என்று, கவனிக்கவில்லையா?" என்றார். பிறகு நசிகேதனிடம், "இளஞ்சுடரே! அப்படியெனில் உள்தூய்மையை வளர்ப்பது எது?" என்றார்.

நசிகேதன் புன்னகையுடன், "புலன்கள் தான்!" என்றான்.

அதைக் கேட்டதும். "ஆ! என்ன இது! சில காவிகளைப் போலவே கணத்துக்கு ஒன்று சொல்லிக் குழப்புகிறீரே ஐயா?" என்றார் மற்றொருவர்.

நசிகேதன் அமைதியாக, "விளக்கிச் சொல்ல முயல்கிறேன்" என்றபடி அவையைச் சுற்றி இன்னொரு நோட்டமிட்டான். பிறகு குரலைச் சற்றே உயர்த்திப் பேசத் தொடங்கினான். "அன்பு உள்ளங்களே! உள்தூய்மையே முக்திக்கான நெறி என்றேன். முக்தியடையும் வழியென்றேன். உள்தூய்மை அடையவிடாமல் தடுப்பவை நம்முடைய புலன்கள் என்றேன். உள்தூய்மையை அடைய வழி செய்வதும் புலன்களே!

பிறந்த கணத்திலே மனிதரின் உடல் உறுப்புக்கள் இயங்கத் தொடங்குகின்றன. மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி எனும் ஐம்புலங்களின் வழியாக மனமானது இயங்கத் தொடங்குகிறது. இயங்கத் தொடங்கிய அந்தக் கணத்திலேயே உள்தூய்மை மாசடையத் தொடங்குகிறது. மனிதன் வளர வளர உள்தூய்மை கெட்டழிந்து போகிறது.

பிறந்த கணத்திலிருந்து நம்முடைய செவியானது வெளிப்புற ஓசைகளையும் ஒலிகளையும் கேட்டு ஒரு புறம் தாவுகிறது. நாசியோ வெளிப்புற மணங்களால் ஈர்க்கப்பட்டு தொடர்ந்து தேடுகிறது. கண்களோ புறக்காட்சிகளின் அற்புதத்திலோ அதிர்ச்சியிலோ சிக்கி வேறொரு திக்கிலே தொடர்கிறது. வாயானது இனிய உணவு வகைகளாலும் இன்மொழி வன்மொழிகளாலும் ஈர்க்கப்பட்டு இன்னொரு புறம் தறிகெட்டு ஓடுகிறது. மெய்யான உடலோ தொடல்களில் கிறங்கி இன்ப துன்பமென்று மற்றொரு திக்கிலே சுழல்கிறது. பிறந்த கணத்திலிருந்து வெளிப்புற இன்ப துன்ப உணர்ச்சிகளிலே சிக்கியப் புலன்கள், நாம் இறக்கும் வரையில் அதே நிலையில் தொடர்கின்றன.

இது இயல்பு. நம் புலன்கள் அமைக்கப்பட்டிருப்பது வெளியுலக, உலகாயத கவனத்தோடு செயல்படுவதற்காகவே. அதனால் அவை தமக்கு உணர்வு பிறந்த கணத்திலிருந்து நிலைகெட்டு அலையத் தொடங்குகின்றன".

“விசித்திரமாக இருக்கிறதே! மனிதராகப் பிறந்தவர்கள் உலகத்தை அனுபவிக்காமல் எல்லாவற்றையும் துறந்து ஒடுக்க வேண்டும் என்பது போல் பேசுகிறீரே ஐயா? பிறகு உலக அற்புதங்களினால் என்ன பலன்?”

“அற்புதங்களைத் தேடி அனுபவிக்கவே நம் புலன்கள் அமைக்கப்பட்டிருக்கின்றன என்றேன். உலகாயத் தேடல்களில் தவறே இல்லை. அதுவே நம் இயல்பு.”

“எனில்?”

“எனில், அத்தகையத் தேடல்களினால் நம்முள் இருக்கும் மனிதம் மேன்மையடைகிறதா, மாசடைகிறதா என்பதே நமக்கு நாமே கேட்க வேண்டிய கேள்வி. மாசடைந்த மனம், பாவ புண்ணியங்களில் கவனம் செலுத்தத் தொடங்குகிறது. பாவ புண்ணிய அச்சத்தில் சிக்கித் தவிக்கிறது. மாசகன்ற மனமோ உலகாயத இயல்பிலும் பண்பட்டு நிற்கிறது. பாவ புண்ணிய அச்சங்கள் அதற்கில்லை.

எனது ஆசானான அறவரசன் இதை மிக அருமையாக விளக்கினார். நமது உடலை ஒரு தேர் என்று எண்ணிக்கொள்ளுங்கள். அந்தத் தேரில் பூட்டப்பட்டிருக்கும் ஐந்து புரவிகள் நம்முடைய ஐம்புலன்கள். தேரை இழுக்கும் ஐந்து புரவிகளும் தறி கெட்டு ஒவ்வொரு திக்கிலும் ஓடுவது இயற்கையல்லவா?" என்றான்.

"அதெப்படி? தேரோட்டியிருக்கும் பொழுது புரவிகள் ஒரே பாதையில் ஒழுங்காகப் பயணம் செய்யுமே?"

"மிகச்சரி. திக்குத் தெரியாமல் திசைக்கொருவராகத் தேரை இழுத்து நாசமாக்கக்கூடிய அதே புரவிகள், தேரை நேர்த்தியாக நேர்ப்பாதையிலும் கொண்டு செல்ல வல்லவை. அதைப் போலவே நமது ஐம்புலன்களும் நம்மைச் சரியான திசையில் இழுத்துச் செல்ல வல்லவை"

"ஐயா.. நம் உடல் தேர் என்றீர்கள், புரிகிறது. நம் புலன்கள் புரவிகள் என்றீர், புரிகிறது. தேரோட்டி யார்?"

"சொல்கிறேன். என் ஆசான் சொன்னது என் நினைவில் நிற்கிறது. நம் ஆன்மா தேரில் பயணம் செய்யும் வீரரைப் போன்றது. தேரில் பயணம் வீரருக்கு ஒரு இலக்கு இருப்பதைப் போலவே ஆன்மாவுக்கு ஒரு இலக்கு உண்டு. ஆன்மாவின் இலக்கைப் பிறகு விளக்குகிறேன். முதலில் தேரோட்டியை அறிமுகம் செய்து கொள்வோம். தன்னறிவே தேரோட்டி. தன்னறிவே புலன்களைக் கட்டி ஆன்மாவை சரியான பாதையிலே செலுத்த வழிசெய்கிறது. அந்தத் தன்னறிவைப் பெறுவதே நான் முன்பு சொன்ன வேள்வி. அத்தகையத் தன்னறிவை வளர்க்கும் உள்தூய்மையே நான் முன்பு சொன்ன வேள்வித்தீ.

வெளியுலக நுகர்ச்சிகளில் சிக்கியப் புலன்களால் கட்டுண்ட மனம், இயல்பாகவே அந்நுகர்ச்சிகளின் இன்பங்களைத் தக்கவைக்க விரும்புகிறது. அதனால் ஆசை, கோபம், களவு, பொய் எனும் தீக்குணங்களை விதைத்து வளரச் செய்கிறது. இத்தீக்குணங்கள், உள்தூய்மையை அரித்துக் கெடுத்து அழித்து விடுகின்றன. இறக்கும் வரையிலும் இந்த அழிவு தொடர்கிறது.

புறந்தழுவியப் புலன்களைக் கட்டி அகம் தழுவ வைக்கும் ஒழுக்கமே, உள்தூய்மையை வளர்க்கும் நெறியாகும். இந்த நெறியை அறிவதே அரிது. அறிந்து செயல்படுத்துவது இன்னும் அரிது. ஐம்புலன்களின் புறச்சுழற்சியில் சிக்கிய மனம், ஐம்புலன்கள் அடங்கிச் சீரான பாதையிலே இயங்கும் பொழுது தூய்மையடையத் தொடங்குகிறது. நாளடைவில் தூய்மை பெருகத் தொடங்குகிறது. தன்னறிவு பெறும் நிலையடைகிறது. ஐம்புலன்களைக் கட்டி மனதைத் தன்னறிவுப் பாதையிலே அழைத்துச் செல்லும் இத்தகைய ஒழுக்கமே, துறவே, சொர்க்கம் எனும் பேரின்ப நிலையின் திறவுகோலாகும்” என்றான்.

“புலன்களைக் கட்டினால் தன்னறிவைப் பெறலாம் என்கிறாயா?”

“இல்லை. புலன்களைக் கட்டினால் தன்னறிவுப் பாதையிலே செல்லலாம். புலன்களுக்கு அப்பாற்பட்டது தன்னறிவு. தீவிர யோகத்தினால் மட்டுமே தன்னறிவைப் பெற முடியும். புலன்களை கட்டுவதே மிகவும் கடினம். புலன்களைக் கட்டித் தீவிர யோகத்தினால் தன்னறிவைப் பெறுவது இன்னும் கடினம். தன்னறிவு பெற்ற நிலையில், சொர்க்கம் ஒரு பொருட்டேயல்ல. அந்த நிலையே பேரின்பத்தின் திறவுகோலாகும்”

அவையோர் நசிகேதன் பேச்சைக் கவனமாகக் கேட்டனர். “ஐயா, புலன்களைக் கட்டினால் தன்னறிவு பெறலாம் என்றீர்கள். தன்னறிவு சொர்க்கத்தின் திறவுகோல் என்றீர்கள். ஆனால் தன்னறிவைப் பெறத் தீவிர யோகம் செய்ய வேண்டுமா? அது என்ன என்று விளக்கிச் சொல்லுங்கள்” என்றனர். ►