அறிவுளோர் தன்னறிவு தேடுவார்

50

நன்மையும் இன்பமும் ஒன்றென்பார் நாலறிந்தார்
தன்பெருமை தட்டாதார் புன்மையிலார் - தன்னறிவே
கொண்டுவந்த ஒன்றிரண்டில் கொண்டுபோகும் ஒன்றென்னும்
அண்டமெய் கண்டார் அவர்.

   இன்பம் நன்மை இரண்டையும் சீராக ஏற்பவர்கள் அறிவுள்ளவர்கள்; நால்வகை அறிவும் பெற்றவர்கள்; தற்பெருமை பேசாதவர்கள்; அற்ப குணம் அற்றவர்கள். பிறப்பால் வரும் மூன்று உடைமைகளில், இறப்பிலும் உடன்வருவது தன்னறிவு மட்டுமே என்ற மகத்தான உண்மையைப் புரிந்தவர்கள் (என்றான் எமன்).

---

நாலறிந்தார்: பெறக்கூடிய நான்கு வகையிலும் அறிவைப் பெற்று முதிர்ச்சி அடைந்தவர்
புன்மையிலார்: அற்ப குணங்கள் இல்லாதவர்கள்
கொண்டுவந்த: உடன் பிறந்த
ஒன்றிரண்டு: மூன்று
அண்டமெய்: மிகப்பெரிய உண்மை

['life: the ignorant live it, the clever master it, the wise illuminate it' - emil nolde]

    அறிவில் நான்கு வகை என்பதற்குப் பல விளக்கங்கள் உண்டு.

   நான்கு வேதங்களையும் கற்றறிந்த அறிவு என்பது சாதாரண விளக்கம். மனிதரை மேம்படுத்தும் எழுத்து, பேச்சு, சித்திரம், இசை என நான்கு வகைக் கலையறிவுகள் என்பது சற்றே விவரமான விளக்கம். படிப்பறிவு, பட்டறிவு, கேள்வி, ஞானம் என்பன நான்கு வகை அறிவுகள் என்பது சற்றே ஆழமான, எனினும் குறுகிய விளக்கம். மனிதம், மிருகம், தாவரம், கிருமி என நால்வகை உயிரினங்களைச் சேர்த்து வைத்த இயற்கையைப் புரிந்து, அதற்கேற்பச் சீரான மனித வாழ்வை அமைத்துக் கொள்ளும் அறிவு என்பது விளிம்பு விளக்கம்.

   இன்னும் பரந்த, ஆழமான பொருளுண்டா?

   மனித வாழ்க்கை என்பது அறியாமையிலிருந்து அறிவுக்கான பயணம் என்பதை ஏற்றோமானால், அறியாமையும் அறிவே அல்லது அறிவின் ஒரு நிலையே என்பதையும் ஏற்க வேண்டியிருக்கிறது. அறியாமையிலிருந்து அறிவுக்கான பயணத்தின் நான்கு நிறுத்தங்கள் என்று நால்வகை அறிவைக் காண முடியுமா? காண முடிந்தால், அறிவின் ஆழமும் அழகும் புலப்படும் என்று தோன்றுகிறது.

   ஐம்புலன்களினாலும் உணர்ந்து பெறக்கூடியது புலனறிவு. இது பொதுவான, சாதாரண, அடிப்படை அறிவு. புலனுள்ளோர் எல்லோருக்கும் கிடைக்கக்கூடிய அறிவு. புலனறிவு தேவை; எனினும், புலனறிவை மட்டுமே தக்கவைத்துக் கொண்டு வாழும் மனிதர்கள் வீணர்கள்.

   தன் மற்றும் பிறரின் செயல்களை நன்மை, தீமை என்றுப் பகுத்துப் புரிந்து கொள்வது பகுத்தறிவு. மனித எண்ணம் மற்றும் செயல்களில் இரு நிலைகள் உண்டு; ஒவ்வொரு நிலையும் தரக்கூடியப் பலனை ஆய்ந்தறிந்து அதற்கேற்ப நடக்கத் தூண்டுவது பகுத்தறிவாகும். புலனறிவிலிருந்துப் பகுத்தறிவுக்கு நாம் அடியெடுக்கிறோம். எனினும், நம் கண்மூடித்தனங்களினால் புலனறிவுக்கே அடிக்கடி பின்தள்ளப்படுகிறோம். பகுத்தறியும் நிலைக்குத் தன்னை உயர்த்திக் கொள்ளாதவர்களுக்குக் கோளில் பொறியில் குணமில்லை எனலாம். ('உண்டு, இல்லை என்பதே பகுத்தறிவு' என்பவர்கள் புலனறிவு மட்டுமே கொண்டக் கண்மூடிகள்).

   புலனறிவையும் பகுத்தறிவையும் மட்டுமே கொண்டு வாழ முடியும். புலனறிவு-பகுத்தறிவு-புலனறிவு என்ற சுழலில் வாழ்வின் பெரும்பகுதியை அல்லது முழுவதையுமே கழிக்கிறோம். எனினும், இவை அறிவல்ல. அறிவைப் போன்ற உணர்வுகளே தவிர, அறிவல்ல. வாழ்க்கை என்பது அறியாமைக் காட்டிலிருந்து அறிவூரை நோக்கிய பயணமென்றால், புலனறிவும் பகுத்தறிவும் அறியாமைக் காட்டின் பகுதிகள். புலனறிவும் பகுத்தறிவும் அறிவல்ல என்று உணர்ந்தவர்கள் அறியாமைக் காட்டைக் கடந்தவர்கள் எனலாம். அறிவூரின் எல்லை மெய்யறிவில் தொடங்குகிறது.

   மெய்ப்பொருள் காண்பதும் அறிவு. இருமைகளின் நிலையறிந்து, இருமைக்குள் ஒருமையும் ஒருமைக்குள் இருமையும் அடங்கியிருப்பதைப் புரிந்து கொண்டு, சீரான சிந்தையும் நடத்தையும் பெறச்செய்வது மெய்யறிவு. பொய்தீர் ஒழுக்க நெறியைப் புகட்டுவது மெய்யறிவு. 'இன்பமும் துன்பமும் இயற்கையின் நியதி, ஒளியும் இருளும் வட்டத்தின் விட்டங்கள், பிறப்பும் இறப்பும் சுழலின் வேகம்' போன்ற எளிய, ஆழமான உண்மைகளின் ஆணிவேர் மெய்யறிவு. புலனாலும் பகுப்பாலும் புரிந்தவற்றை வாழ்வின் நடைமுறையாக்கி உணர்ந்து செயல்பட வைப்பது மெய்யறிவு. மெய்யறிவைப் பெற மனமில்லாதவருக்குப் புலனறிவினாலும் பகுத்தறிவினாலும் பயனில்லை எனலாம். மனிதருக்கு அப்பாற்பட்டது மெய்யறிவு என்று சொல்லப்படுகிறது. அதன் உட்பொருள், மெய்யறிவு மனிதரால் எளிதில் பெறமுடியாது என்பதல்ல; மெய்யறிவு பெற்ற மனிதர் கடவுள் போனறவர் என்பதே.

   'ஒளிக்கு மிருளுக்கு மொன்றே யிடமொன்று மேலிடிலொன் றொளிக்கும்' என வரும் திருநெறிப்பாடல் தெரிந்திருக்கலாம். உமாபதித் தேவரின் கொடிக்கவி பாடலில் வருகிறது. 'ஒளிக்கும் இருளுக்கும் இடம் ஒன்றே; அறிவுக்கும் ஆணவத்துக்கும் (அறியாமை) இடம் ஒன்றே. இரண்டு சக்திகளுக்கும் ஒரே இடம் தான். ஒரு சக்தி மேலிட்டால் இன்னொன்று ஒளிந்து கொள்ளும். அறியாமை மேலிட்ட காலத்து அறிவு ஒளிந்து கொள்ளும்' என்ற பொருளில் தொடரும் பாடல், அறிவு அறியாமையை வென்று நிற்கும் என முடிகிறது. (திருமதி. கீதா சாம்பசிவம் விளக்கியிருக்கும் இந்தப் பாடலின் பின்னணிக்கதை சுவையானது).

   மெய்யறிவு கண்டவர்கள் சக்தி உடையவர்கள். தங்கள் வாழ்வின் அருமையை அறியத் தொடங்கியவர்கள். மெய்யறிவுப் பாதையெனில் 'ஒருமைக்கானத் தீவிர யோகம்' என்று பொருளல்ல. தான் பிறந்த காரணத்தைப் புரிந்து, தன் வாழ்விற்கு ஒரு இலக்கைத் தீர்மானித்து, அதற்கேற்ப வாழ்வை அமைத்துக் கொள்ள முனைவதும் முயற்சியில் இறங்குவதும் மெய்யறிவே. அறியாமைக் காட்டிலிருந்து வெளிவந்ததும், மெய்யறிவு நிறுத்தத்தில் இளைப்பாறுவது இயல்பே. அங்கிருந்து பயணத்தைத் தொடரலாம், என்றாலும் மெய்யறிவைக் கண்டதே வாழ்வில் பெரும் நிறைவைக் கொடுக்கும் எனலாம்.

   மெய்யறிவில், அறிவின் எல்லையில், காலடி வைத்து மீண்டும் அறியாமைக் காட்டுக்குள் அடைக்கலம் புகுவோர் எண்ணற்றோர். சிலரே தொடர்ந்து பயணித்து வாழ்வின் பொருளறிகிறார்கள்; இலக்கை அடைகிறார்கள்.

   சொந்த பந்த இன்ப துன்ப கால இடையூறுகளுக்கு அப்பாற்பட்டு, தன்னையும் பிறரையும் மதித்து, எளிமையான நிலையிலும் தன் வாழ்வை, தன் விருப்பம் போல் வாழந்தால் அதுவே கடவுளைக் கண்டதற்கு ஒப்பான நிறைவையும் நிம்மதியையும் கொடுப்பதால், மெய்யறிவு பெற்றவர்களைக் 'கடவுளைக் கண்டவர்' என்கிறோம்.

   கடவுளைக் காணத் தூண்டுவது மெய்யறிவென்றால், கடவுளைக் கைக்குள் அடக்குவது வாலறிவு. கடவுளைத் தேடி வெளியே போக வேண்டியதில்லை; உள்ளிருக்கும் கடவுளை உன்மனியால் உணர்வது வாலறிவு. 'கடவுளைக் கண்ட' நிலைக்கும் மேலானதொன்று உண்டென்றால், அது 'கடவுளைக் கொண்ட' நிலை எனலாம். இறையையும் தன்னையும் ஒன்றாக்கும் நிலை வாலறிவு. 'தானே இறைவன், தனக்கு இணையானவர் இல்லை, தன் சக்தியும் பெருமையும் எல்லையற்றது' என்று நினைப்பது வாலறிவு அல்ல; அது வாலறுந்த புலனறிவு. வாலறிவு என்பது, ஆணவம் கடந்த அமைதி நிலை. 'தானே இறைவன்' என்ற மகத்தான உண்மை அறிந்து ஆணவமொழித்த நிலை. வாலறிவுக்கு வழிபாடுகள் இல்லை. வாலறுந்த அறிவுக்குக் கோவிலும் வழிபாடும் பலிகளும் உண்டு. இதைப் புரியாமல், கண்மூடிப் புலனறிவுக்குள் புரண்டு கொண்டிருக்கும் மனிதம் பரிதாபமானது.

   வாலறிவாளர் பெரும் சக்தி கொண்டவர்கள். அவர்களின் சாதனைகள் காலத்தை வென்றவை. சாதாரண புலனறிவு, பகுத்தறிவுச் சாதனைகளுக்கு அப்பாற்பட்டவை. மேம்பட்டவை. அதனால் தான் கலிலியோவின் பல சாதனைகளை விட, காந்தியின் ஒரு சாதனைக்கு மதிப்பு அதிகம்.

   வாலறிவு, அறிவூரின் மையம். வாழ்வின் மெய்ப்பொருள் அறிந்த நிலை.

['..தேன் என்ன, கடிக்கும் தேள் என்ன, ஞானப்பெண்ணே? வாழ்வின் பொருளென்ன, நீ வந்த கதையென்ன?' - கண்ணதாசன் ]

    அறிவுள்ளவர்களை அடையாளம் காட்டத் தொடங்கினான் எமன். "நசிகேதா, அறிவில்லாதவர்களின் குணங்களைத் தவிர்ப்பவர்கள் அறிவுள்ளவர்கள். எந்த நிலையிலும் சீராக எண்ணிச் செயல்படுவார்கள். 'எல்லாம் நன்மைக்கே' என்ற நிலை கொண்டவர்கள் என்பதால், இன்பங்களினால் பாதிக்கப்படுவதில்லை. இயல்பாகப் பெறுவதையும் ஒதுக்குவதில்லை; தொடர்ந்து இன்பம் தேடும் முயற்சியிலும் ஈடுபடுவதில்லை.

   அறிவுள்ளவர்கள் புலனறிவு, பகுத்தறிவு, மெய்யறிவு, வாலறிவு எனும் நான்கு வகை அறிவினையும் பெற்றவர்கள். தங்களுக்குள் இருக்கும் அசாதாரண சக்தியைப் புரிந்து கொண்டு, அதனால் தானும் தன்னைச் சுற்றியிருப்போரும் பயனடையும் விதத்தில் நடப்பவர்கள்.

   அறிவுள்ளவர்களுக்கு எந்த வகைத் தற்பெருமையும் கிடையாது. தன்னையும் பிறரையும் மதிப்பவர்கள். தன்னுடைய பெருமையைப் பிறரின் பெருமையாக எண்ணும் பக்குவமுடையவர்கள்.

   ஆறு வகை நற்குணங்களைக் கொண்டவர்கள். ஆறு வகைத் தீக்குணங்களைக் களைந்தவர்கள். அறிவுள்ளவர்களிடம் அற்பமான எண்ணமோ செயலோ காணமுடியாது" என்றான் எமன்.

   நசிகேதன் சிந்தித்தான். அறிவுள்ளவரைப் பற்றி அறிந்து கொண்டதில் அவனுக்கு மகிழ்ச்சி; எனினும், ஒரு வெறுமையை உணர்ந்தான். அறிவில்லாதவர்களுக்கு எதிர்நிலை என்பது புரிந்தாலும், 'அறிவென்பது இதானா?' என்ற அசாதாரணம் அவன் மனதில் தோன்றியது. 'இதற்கா இவ்வளவு தூரம் வந்தோம்?', 'இவ்வாறு நடந்து கொண்டால் பிறவிப்பிணி தீருமா?' என்று பல கேள்விகள் அவன் மனதுள் ஓடின. "ஐயா, அறிவுள்ளவர்களைப் பற்றி மேலும் சொல்லுங்கள்" என்றான்.

   நசிகேதனின் எண்ணங்களைப் படித்த எமன், தன் மாணவன் அடங்கா அறிவுப்பசி கொண்டவன் எனப் புரிந்து கொண்டான். "நசிகேதா, அறிவுள்ளவரின் மிகப் பெரிய அடையாளத்தைச் சொல்கிறேன், கேள். பிறப்பால் பெறும் மூன்று சொத்துக்களில் தன்னறிவு மட்டுமே இறக்கும் பொழுதும் உடன் வருவது என்பதை அறிந்தவர்கள், அறிவுள்ளோர்" என்றான்.

   "பிறப்பால் வரும் சொத்துக்களா? அப்படியென்றால்?" என்று கேட்டான் நசிகேதன்.

   "மனிதர்கள் பிறக்கும் பொழுது உடன் கொண்டு வருபவை மூன்று. முதல் சொத்து தாய்-தந்தை என்ற உறவு. இரண்டாவது, உயிர்த்துடிப்பு. மூன்றாவது, உள்ளறிவு. இவை மூன்றுமே பிறப்பால் உண்டாகும் சொத்துக்கள். பிற செல்வங்கள் சொந்தங்கள் எல்லாம் இடையில் சேர்ப்பவை, தொலைப்பவை. மனிதர்கள் இறக்கும் தறுவாயிலும் பிறப்பால் பெற்ற மூன்று சொத்துக்களுக்கும் உடைமையாளராக, உரிமையாளராகவே இறக்கிறார்கள்.

   இந்த மூன்றில் 'உண்டான' இரண்டு, பெற்ற உறவும் உயிர்மூச்சும் ஆகும். அவற்றை மாற்றவோ சீராக்கவோ மனிதரால் முடியாது. 'உருவாகக்' கூடியது உள்ளறிவு மட்டுமே. அதனை மட்டுமே மனிதரால் தேடியறிந்து தன் விருப்பம் போல் உருவாக்கிச் சீராக்க முடியும். பிறப்பிலிருந்து இறப்பு வரை, அறிவுள்ள மனிதரின் ஒரே குறிக்கோள், தன்னறிவைத் தேடி வளர்த்துத் தனக்கும் பிறருக்கும் பயனுற வாழ்வதே. 'எப்படி வாழ்ந்தோம் என்கிற முத்திரையைப் பதிக்க வல்லது தன்னறிவு' என்பது அறிவுள்ளவர்களுக்கு மட்டுமே புரியும்.

   பிறப்பால் பெற்ற மூன்று உடைமைகளில், இறக்கும் பொழுது உயிர்த்துடிப்பு நின்று விடுகிறது; உயிர் நின்ற கணமே உடன் வந்த பெற்றோர் உறவும் முறிந்து விடுகிறது. அந்நிலையில், இறக்கும் தறுவாயில், தன்னுடன் வருவது தன்னறிவு மட்டுமே என்பதை உணர்ந்தவர்கள் அறிவுள்ளவர்கள்" என்றான் எமன்.

   நசிகேதனுக்கு ஏதோ புரிவது போலிருந்தது. ஒருமையும் ஒண்குணங்களையும் கடந்தத் தன்னறிவின் வீச்சைப் பற்றி மேலும் தெரிந்து கொள்ள விரும்பினான். தன்னறிவே தான் தேடிய விடை என்பது அவன் உள்ளத்தில் உருக்கொள்ளத் தொடங்கியது. "ஐயா, தன்னறிவு என்றால் என்ன? அதன் இலக்கணத்தையும் தன்னறிவு பெற்றோரின் குணங்களையும் பற்றி மேலும் அறிய விழைகிறேன்" என்றான்.►