அறிவே தேவை என்றான் நசிகேதன்

40

கயிறுமக்கும் ஆணித் தொழுவைக் கடந்த
உயிரினுக்கும் உள்ளதோ தாமம்? துயிலரசே
அச்சமில்லை உம்மேல் அனைவரும் உய்யவென்
நச்சம் நராந்தக நூற்கு.

    உறக்கத்துக்கு அரசனே! உம்மீது எனக்கு அச்சமில்லை. மனித குலத்துக்கு மேன்மை தரக்கூடிய மரணத்தைப் பற்றிய அறிவைப் பெறுவதே, என்னுடைய தணியாத விருப்பமாகும். எலும்பும் நரம்பும் வைத்துக் கட்டிய உடல் எனும் சிறையை விட்டு விலகிய உயிருக்கு, வேறு புகலிடம் உண்டா சொல்வீர்? (என்றான் நசிகேதன்).

---

கயிறு: நரம்பு
அக்கு: எலும்பு
ஆணி: உடல்
தொழு: சிறை
தாமம்: இருப்பிடம், புகலிடம்
துயில்: உறக்கம், மரணம்
நச்சம்: தணியாத விருப்பம், ஏக்கம்
நராந்தகம்: இறப்பு
நூல்: அறிவு, ஞானம்


    கோபமும் ஆத்திரமும் தவிர்க்க வேண்டும் என்றாலும், தவிர்க்காத நபர்களிடம் எப்படி நடந்து கொள்வது?

    தெளிவோடு பேசத் தொடங்குகிறோம். பதிலுக்கு கோபமும் ஆத்திரமும் வந்தால் நாமும் கலங்கிப் போகிறோம். என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் விழிக்கிறோம். 'எதற்கு வீண் தகராறு? விரோதம்? நான் என்ன சொன்னாலும் இவர் புரிந்து கொள்ளப் போவதில்லை, சச்சரவை வளர்க்காமல் ஒதுங்குவோம்' என்று பலவாறு குழம்பி ஒதுங்கி விடுகிறோம். இது சரியா, தவறா?

    நம் எதிர்ப்பு அறிவார்ந்தது என்றால், ஒரு இலக்கை நோக்கியது என்றால், அந்த இலக்கு வாழ்வின் மிக அவசியமான ஒன்று என்றால்... ஒதுங்கி விடுவதால் எல்லாவற்றையும் இழக்கிறோம். கோபமும் ஆத்திரமும், கொள்பவரின் குணத்தை அழிக்கும் என்றால் இன்னொரு புறம் கூடியிருப்பவரின் இலக்கை மறைக்கும். பிறர் கோபத்திற்கு அஞ்சி நம் இலக்கை மறப்பது முட்டாள்தனம்.

    எதிர் கோபமடையலாம். அதனால் பயனில்லை. "உங்கள் கோபத்துக்கு பயப்பட மாட்டேன்" என்று உறுதியுடன் சொல்லலாம். கோபமாக இருப்பவர்களிடம், "சிறிது ஓய்வெடுங்கள், பிறகு பேசுவோம்" எனலாம். "உங்கள் கோபம் என்னைப் பாதிக்கிறது, எனக்கு ஓய்வு தேவை" என்று விலகலாம். வேறு முறையில் கவனத்தைத் திருப்பலாம். என் வீட்டில் நான் கோபப்படும் போதெல்லாம் உடனே எனக்கு ஒரு கப் குளிர்ந்த தண்ணீர் கொடுத்து விடுவார்கள். என் மேலாள நண்பர் ஒருவர் உடனிருப்போர் கோபத்திலும் ஆத்திரத்திலும் பேசினால், உடனே தன் செருப்பைக் கழற்றி மேசை மீதோ நாற்காலியிலோ வைத்துவிட்டு, எந்த இடமென்றும் பாராது, தரையில் உட்கார்ந்து கண்ணை மூடிக்கொண்டு விடுவார். (பலநேரம் அவருடைய செருப்புக்கு பயந்தே) நாங்கள் அடங்கி விடுவோம். கூட்டம் கூட்டிய காரணத்தை மனதில் கொண்டு அமைதியாவோம்.

    கோபத்தைக் கண்டு அஞ்சவே கூடாது. கோபத்தின் பின்னே குணமுண்டு என்பது உண்மையோ பொய்யோ, கோபத்தின் பின்னே கோழைத்தனம் உண்டு; 'தன் அதிகாரம் தட்டிக் கேட்கப்படுகிறதே, தன் பிடி விலகிப்போகிறதே, தன் அறியாமை வெளியாகிறதே, தன் இயலாமை புலப்படுகிறதே..' என்ற அச்சம் நிச்சயம் உண்டு. 'i don't argue to win; i simply make my opponent angry' என்றாராம் தாமஸ் ஜெபர்சன். கோபப்படுகிறவர்கள் கோழைகள் என்பதை உணர்ந்தால் கோபத்தை எதிர்கொள்வது எளிது.

    பிறருடையக் கோபத்திற்கு அஞ்சி நம் இயல்பையும் இலக்கையும் மாற்றிக் கொண்டால் தன்னம்பிக்கையும் சுயமரியாதையும் இழந்தவராவோம். நம்முடைய அல்லது பிறருடைய கோபமும் ஆத்திரமும் இலக்கிலிருந்து நம்மை விலக்க என்றைக்குமே அனுமதிக்கக் கூடாது. சொல்வதெளிது :).

    கேட்க, சொல்ல, அறிய வேண்டியதைத் தெளிவாக்குவது நல்ல மாணவனின் இலக்கணம். எமனுடன் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்த சொற்போர்களுக்கு ஒரு முடிவு கட்டினான் நசிகேதன். "ஐயா, எனக்குத் தெரிய வேண்டியதெல்லாம் ஒன்று தான். உயிருக்கு எது உறைவிடம்? உங்களுக்கு சந்தேகம் வரக்கூடாது என்பதால் தெளிவாகவே கேட்கிறேன். இதோ எலும்பினாலும் நரம்பினாலும் பிணைக்கப்பட்ட இந்த உடலுக்குள் சிறைபட்டுக் கிடக்கும் உயிர், இந்த உடலை விட்டு விலகியதும் எங்கே போகிறது? அதற்கு புகலிடம் உண்டா? இருப்பிடம் உண்டா? இதை நீங்களறிவீர்கள். அதை எனக்கு விளக்கி என் அறியாமை இருளைப் போக்கி அறிவொளி தாருங்கள்" என்றான். மரணம் மீளா உறக்கம் தானே? மரணத்துக்கு அதிபதி என்பதால் துயிலரசன் என்றான்.

    சான்றோர்க்கழகு சேர்ந்தணைத்தல். நசிகேதன் சிறியவன் என்றாலும் சான்றோனல்லவா? தனக்காக மட்டும் கேட்கவில்லை. தனக்குப் பின் வரும் அனைவரும் உய்ய, மரணத்தைப் பற்றிய அறிவு ஒரு உபாயம் என்பதை அறிந்து கேட்டான். தன்னுடைய அறியாமையை அழிக்கக் கிடைத்த வாய்ப்பை அனைவருடனும் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்பினான். தானும் மனித குலமும் நடைமுறையில் பயன்படுத்தக் கூடிய அறிவென்பதால், மன உறுதியுடன் நின்று "இறப்பைப் பற்றிய அறிவையே விரும்புகிறேன்" என்றான்.

    தான் உபயோகித்த அனைத்து வசிய முறைகளும் பயன்படாமற் போனதை உணர்ந்தான் எமன். நசிகேதன் தன் பிடிப்பை விட்டுக் கொடுக்க மாட்டான், தளர மாட்டான் என்பது எமனுக்குப் புரியத்தொடங்கியது. ►